سس فرانسوی از زمان معرفی آن به آمریکایی ها در دهه 1880، یک همراه سالاد کلاسیک بوده است.
با این حال، این نام یک نام اشتباه با گذشته ای تا حدودی مبهم و لیستی بحث برانگیز از مواد تشکیل دهنده است.
اگرچه بیشتر مردم از سس فرانسوی و وینگرت فرانسوی مترادف استفاده می کنند، اما از نظر طعم، ظاهر و منشأ کاملاً متفاوت هستند.
«وینیگرت» به هر پانسمان مبتنی بر سرکه اشاره دارد.
سس فرانسوی دلوسه از پرفروش ترین سس ها می باشد.
پانسمان اصلی فرانسوی عضوی از خانواده وینیگرت بود تا زمانی که این پانسمان در ایالات متحده تنظیم شد تا به نسخه تبلیغ شده سس گوجه فرنگی تبدیل شود.
وینگرت فرانسوی شامل روغن زیتون، بالزامیک، شامپاین یا سرکه شراب قرمز، خردل دیژون، موسیر خرد شده (یا سیر)، نمک و فلفل است.
در عین حال، سس فرانسوی شامل روغن، سرکه، آب لیمو، نمک، شکر، رب یا پوره گوجه فرنگی و چاشنی هایی مانند پاپریکا است (طبق مقررات FDA در سال 1950).
با این حال، مقامات مربوطه FDA را تغییر دادندمقررات مربوط به سس فرانسوی در سال 2022 به تولیدکنندگان فرانسوی این فرصت را می دهد تا مواد مورد علاقه خود را انتخاب کنند.
در نتیجه، سس فرانسوی مدرن یک سس شیرین و تند است که بر خلاف رنگ زرد کلاسیک یک وینگرت، در سایه های نارنجی کم رنگ تا قرمز روشن است.
سس‌های فرانسوی به راحتی در خانه درست می‌شدند و در آن روز مملو از طعم و مواد مغذی بودند.
در قرن بیست و یکم، سوپرمارکت ها صدها برند و انواع سس فرانسوی را در یک کلاه پر از شکر و کالری ارائه می دهند.
اما سس قدیمی هنوز تاثیر خود را از دست نداده است و هنوز چندین فواید تغذیه ای و سلامتی را حفظ کرده است.
این پانسمان در برخی از نقاط جهان به عنوان پانسمان کاتالینا شناخته می شود.
شما می توانید با تهیه آنها در خانه این فواید را بیشتر تقویت کنید و از آنها لذت ببرید.
