التهاب مزمن ناشی از استرس اکسیداتیو می تواند خطر تخریب عصبی، سرطان و آسیب پوست را افزایش دهد.
همانطور که گفته شد آستاگزانتین استرس اکسیداتیو را کاهش می دهد و ممکن است به درمان اختلالات التهابی پوست مانند پسوریازیس و درماتیت آتوپیک کمک کند .
میگو پاک شده یکی از بهترین میگو ها می باشد.
گلیکوزامینوگلیکان، یک ترکیب فعال زیستی موجود در میگو، دارای خواص ضد التهابی است و به طور قابل توجهی به کاهش هجوم سلول های التهابی به محل آسیب کمک می کند .
آنها همچنین حاوی یک پپتید ضد التهابی (زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه) به نام فاکتور ضد لیپوپلی ساکارید میگو (SALF) هستند که به عنوان دارویی برای درمان بالقوه بیماری های التهابی مجرای ادرار، واژن، دهانه رحم و لگن استفاده می شود.
آستاگزانتین موجود در میگو فعالیت ضد میکروبی را در برابر هلیکوباکتر پیلوری، نوعی باکتری که باعث عفونت معده می شود ، نشان می دهد.
پاتوژن می تواند به بافت معده و روده آسیب برساند.
این در موش‌ها نشان داده شد، جایی که تجویز خوراکی آستاگزانتین در برابر ضایعات معده (آسیب‌ها) ناشی از اتانول محافظت می‌کند .
آستاگزانتین، یک کاروتنوئید با خواص آنتی اکسیدانی، ممکن است در درمان بیماری های قلبی عروقی آترواسکلروتیک (ضخیم شدن شریان ها) مفید باشد.
این اکسیداسیون لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) را مهار می کند و ممکن است به جلوگیری از تجمع پلاک در شریان ها کمک کند.
میگو سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 است که می تواند به کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند.
مصرف EPA و DHA (اسیدهای چرب امگا 3) به ترتیب با 15% و 18% کاهش مرگ و میر CVD در مردان و زنان همراه بود.
میگوها کالری کمی دارند و کربوهیدرات ندارند.
علاوه بر این، محتوای روی آنها ممکن است سطح لپتین را در بدن افزایش دهد، که به طور همزمان می تواند به جلوگیری از پرخوری کمک کند.
لپتین هورمونی است که ذخیره و استفاده از چربی و انرژی را در سراسر بدن تنظیم می کند .
میگوها همچنین سرشار از ید هستند که می تواند به تنظیم وزن بدن از طریق تعامل با تیروئید کمک کند، غده ای که نقش اساسی در متابولیسم بدن و تنظیم وزن بدن دارد.
