جوراب ها اغلب نادیده گرفته می شوند یا به عنوان اقلام کم اهمیتی مورد توجه قرار نمی گیرند. در واقع، جوراب به سختی به عنوان لباس زرق و برق تلقی می شود.
با وجود این، هر چقدر هم که بی اهمیت به نظر برسند، نگرش نسبت جعبه کادو به جوراب ها در طول قرن بیستم تغییر کرده است. به ویژه نگرش نسبت به پوشیدن جوراب توسط زنان.
به منظور بررسی تاریخچه جوراب‌های قدیمی زنانه، ابتدا باید توسعه و انطباق لباس‌های اوقات جوراب بافت فراغت را به دنبال تأثیر نوجوان، همان بابی‌سوکسر اصلی، بررسی کنیم.
جوراب های وینتیج زنانه – شروع های اولیه
در طول جنگ جهانی اول، زنان شیوه لباس پوشیدن عملی تری را اتخاذ کردند. زنان خود را بیرون از خانه در نقش های جدید می دیدند. لباس‌های کاربردی و کاربردی به طور ناگهانی جوراب زنانه شیک عامل مهمی برای انتخاب لباس مناسب بود.
از آنجایی که جنگ جهانی اول باعث تغییر در عملکرد لباس زنان شد، این پیشرفت در طول قرن بیستم ادامه یافت و پیشرفت کرد. قبل از این دوره، لباس‌های روزانه زنان عمدتاً بر اساس ویژگی‌های زیبایی‌شناختی انتخاب می‌شد، بدون توجه به تحرک حرکتی.
از آنجایی که جنگ جهانی اول باعث شد لباس زنانه کاربردی تر شود، این به نوبه خود توسعه لباس ورزشی برای زنان را تسهیل کرد. از اواسط قرن نوزدهم، فعالیت های ورزشی جوراب شلواری و سرگرمی های فراغت مد روز شد.
تنیس، کروکت و دوچرخه‌سواری همگی به عنوان فعالیت‌هایی با سلیقه مناسب برای شرکت بانوان در نظر گرفته می‌شدند. پوشیدن جوراب های ابریشمی برای فعالیت های ورزشی عملی نبود. جوراب‌های نخی و پشمی روی زانو انتخاب‌های بهتر و بادوام‌تری بودند.
- منابع:
- تبلیغات:
